Liglerde 2. Yarının başlaması ile heyecan kasırgası kaldığı yerden devam etti.
Bu heyecana Kahramanmaraşlı spor severlerde deplasman turu ile ortak olmak istedi…
Bu deplasman turuna bende dahil oldum ve Ankara’ya çıkarma yaptık.
Yaptık yapmasına da herkes kendine yakışır bir şekilde…
Satan, satana, kaçan kaçana…
Her zamanki gibi her kafadan ses çıktı, herkes kendine yakışanı yaptı.
Kendini yanık sananlar kendini yüksekten görenler yani klavuzu karga olanlar fiyasko çıktı.
Kulübün verdiği otobüse yön verip kendi taraftarını otobüse yerleştirip bencillik yapan bir toplumdan ne beklenir…
Ağız açıldı mı birlikten kuvvet doğar denir, icraata gelince tık yok.
Bir de adıyla sanıyla “EDE”
Bu nasıl Ede, bu nasıl kardeş…
Kardeşin kardeşi sattığı nerede yazmış.
Hangi kitaba sığmış, Edebiyat mı?, Coğrafyamı?
Tabi burada hatalı bunu yapanlar değil, onlara kanıp hareket edende yönetimde…
Resmi Dernek hiçe sayılıp, grup olan bir topluluk nasıl baş çeker…
Onu da geç, Deplasmana gelemeyen kişiye nasıl sorumluluk verilir.
Bu nasıl mantıksız iş, bu nasıl sorumluluk…
Gece bu olaydan son dakikada mağduriyet içerisinde olan taraftar ne düşündü sizce…
Yada siz kendinizi o taraftarın yerine koyun siz ne düşünürsünüz?...
Hata geçte olsa çözüme kavuştu, mağdur edilen taraftar gitti deplasmana boynu bükük…
Ayrım olmasın diye aynı tribünde bencillik yapanlarla takıma destek verdi.
Bu yapılan hiçbir topluluğa yakışmadı.
Umutla gidilmişti, hüzünle sonuçlandı…
Takım deplasmanda varlık içinde yokluk çekti.
Taraftar ise kendi arasında bir sorun…
Büyük ümitlerle kurulan ve taraftarın merakla beklenti içerisinde olduğu takım maalesef sahada yok.
İlk yarı iyi mücadele ikinci yarı can sıkıcı…
Gol sonrası ise kırılgan ve dağılgan bir görüntü…
İnşallah bunun devamı bu şekilde gelmez.
Kalın Sağlıcakla…
